مېنه او محبت 

د سبا د باد په شان مې هره څانگه وخوځوله،

د غرو سرونه مې وکاته، صحرا او چمنونونه مې ولټول،

د شینلیو په فرش ورغښتم، د گل په پاڼو و گرځیدم،

له بلبل سره هم اواز شوم،

د نریو ویالو د خرامان تگ سره ملگری شوم،

ولې، شیرین اشنا مې نه کړ پیدا !!!

بلبل را نه والوت ! گل را نه مخ د پاڼو په پلو پټ کړ!

اوبه را نه په مستۍ مستۍ تېرې شوې !

زه د مینې تږې او د محبت وږی !!!

 

آه زه مینه او محبت لټوم !!!

خادم